بررسی شیوه های متداول ارزشیابی و ارتباط آن با رویکردهای یادگیری در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کرمان

زمینه و هدف: در آموزش دانشگاهی دو رویکرد عمیق و سطحی وجود دارد. چنانچه ارزشیابی بر مبنای درک عمیق طراحی شده باشد، می تواند یادگیری عمیق را به دنبال داشته باشد. از این رو پژوهش حاضر، به منظور بررسی شیوه های متداول ارزشیابی و ارتباط آن با رویکردهای یادگیری در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1390 انجام شد. روش کار : این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی بود که در آن از پرسش نامه ( r-spq-2f یا revised study process questionnare 2 factor )، به همراه سؤالات مربوط به ویژگی های فردی و شیوه های متداول ارزشیابی دروس داخلی جراحی در پرستاری استفاده شد. نمونه پژوهش 198 دانشجوی پرستاری بود. داده ها با نرم افزار spss نسخه 18 و آمار توصیفی (توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (آزمون های t و anova ) و ضریب همبستگی pearson مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : بیشترین آزمون مورد استفاده در نوع کتبی چند گزینه و در نوع بالینی مشاهده مستقیم مهارت های عملی ( directly observed procedural skills یا dops ) بود. رویکرد عمیق 006/5 ± 27/34 و رویکرد سطحی 52/5 ± 21/31 نمره را به خود اختصاص داد و رویکرد عمیق بیشتر بود. در ارتباط شیوه های ارزشیابی با رویکردهای یادگیری تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد (05/0 < p ). بدین صورت که استفاده از آزمون های mcq ( multiple choice question ) و dops به تنهایی دارای رویکرد سطحی بود، در حالی که ترکیبی از آزمون ها و ارایه پروژه در آزمون های کتبی و dops به همراه پروژه عملی در آزمون های بالینی رویکرد عمیق یادگیری را به دنبال داشت. همچنین در سنین بالاتر، افراد مجرد و در مقطع ارشد رویکرد عمیق بیشتر بود (05/0 > p ). نتیجه گیری : استفاده از آزمون های mcq و dops بدون توجه به نکاتی از قبیل بازاندیشی و حل مسأله رویکرد سطحی را به دنبال خواهد داشت. با توجه به ارتباط شیوه های ارزشیابی با رویکردهای یادگیری دانشجویان و از آن جا که شیوه های متداول در پژوهش حاضر دانشجویان را به سمت یادگیری سطحی هدایت می کند، استفاده از ارایه پروژه در دروس نظری و عملی جهت اتخاذ رویکرد عمیق، یادگیری پایدار و توانمندسازی دانشجویان جهت پذیرش مسؤولیت های حرفه ای در آینده پیشنهاد می شود.